- basisscholen
- beeldend werken n.a.v. verhaal
- Bevrijding
- feesten van het jaar
- Griekse mythe
- herdenken
- Huwelijks ceremonie
- huwelijksfeesten
- Inuïtmythes
- Keltische verhalen
- Licht de winter door…
- Maretak verteltheater de Witte Lelie
- Met de Goden de winter door…
- middelbare scholen
- Muzikale vertelvoorstelling
- Natuurbelevingsdag
- Nieuwsbrieven
- Ontspanningsweekend
- opening expositie
- radio voorstelling
- sterren verhalen
- Tao verhalen
- Terugblik naar 2014 vol verhalen
- verhalen en muziek op de Keutenberg
- verjaardagen
- verpleeghuis
- Vertel diner
- Vertel festival
- Vertel wandeling
- vertelcursus
- verteltheater
- Vollemaanswandeling
- voorouder verhalen
- Wereldverteldag
- Zonder categorie
Verjaardagen
Ik word geregeld gevraagd om op verjaardagen te komen vertellen.
Dat zijn altijd hele bijzondere middagen of avonden. De ene keer maken we een wandeling en vertel ik op verschillende plaatsen verhaaltjes en de andere keer vertel ik tijdens een diner, waarbij de gasten vaak allemaal iets gekookt of gebakken hebben voor de maaltijd. En natuurlijk zijn er ook verjaardagen waarbij ik ‘één van de activiteiten’ ben. Dan is er een grote taart of iets anders feestelijks.
Het is altijd feestelijk en samen met de jarige zoek ik naar het thema dat op dat moment bij het leven van de jarige past.
Ik heb verhalen ‘op maat’ gemaakt voor bijvoorbeeld een jongeman die 25 jaar werd en Down syndroom had. Hij had mij een keer horen vertellen en hij vroeg aan zijn ouders of ik voor zijn 25e verjaardag zijn levensverhaal wilde vertellen.
Zijn moeder heeft heel veel informatie gegeven en ik schreef zijn levensverhaal waarin alle mensen voorkwamen die ook op zijn verjaardag aanwezig waren omdat ze belangrijk waren geweest in de ontwikkeling van de jonge man. Een heel bijzonder project was dit, waarin ik op een gegeven moment zelf kon voelen hoe het is om een verstandelijke beperking te hebben. De jongen was enorm blij met het verhaal.
Voor een meisje van 10 jaar bewerkte ik een indianenverhaal omdat ze zo van indianen hield. Voor een jongetje dat 6 werd schreef ik een ridder verhaal omdat hij zo graag een ridder zou willen zijn.
En in februari vertelde ik voor een vrouw die 44 jaar werd, het verhaal van Iduna – de Godin uit de Edda die de appels van de eeuwige jeugd ontdekte. Iduna wordt met de lente in verband gebracht en de vrouw voor wie ik vertelde, houdt het meeste van de lente. Daarbij maakt ze de heerlijkste pesto’s, bieren, wijnen en gerechten van lentekruiden. Wat denk je van paardenbloemenbier?
Gebaren aan mijn woorden…woorden aan haar gebaren…
Op 20 maart, Wereldverteldag, heb ik een verhaal verteld in het verpleeghuis bij mij om de hoek.
Het thema was ‘Gouden tijden’ i.p.v. ‘Noodlot en fortuin’, zoals in de rest van de wereld het thema van de Wereldverteldag was.
Het verpleeghuis vond dit thema minder geschikt.
Ik wilde mijn Tao-verhaaltjes vertellen waarin de hoofdpersoon van plaats naar plaats reist en onderweg bijzondere mensen tegenkomt die zijn visie op het leven positief beinvloeden. Hij maakte ‘Gouden tijden’ mee…
Ons publiek zou bestaan uit mensen die alleen een fysieke beperking hadden.
t Was een bijzondere middag in het verpleegtehuis. Ter plekke heb ik een ander verhaal gekozen dan de Tao verhaaltjes omdat onze doelgroep totaal anders was dan in eerste instantie was afgesproken. Nu bestond de groep uit mensen met een fysieke beperking naast mensen met een verstandelijke beperking. Ik besloot om het verhaal af te stemmen op de mensen die dement waren of een andere verstandelijke beperking hadden.
Er waren mooie momenten met onder andere een oudere mevrouw die niet meer kon praten maar alles in arm-gebaren uitdrukte. Op het moment dat ik het over de zon had, maakte zij een zon met haar armen, toen ik vertelde over het afscheid nemen door de hoofdpersoon in mijn verhaal, maakte zij een gebaar van omhelzen en drukte haar gezicht verdriet uit. Het werd interactief vertellen waarbij ik woorden aan haar gebaren gaf en zij gebaren aan mijn woorden…Heel mooi!
Een zangeres die een hersenbeschadiging had en niet meer kon praten, maar nu aan het schrijven was, gaf als commentaar op de middag dat deze activiteit ‘van niveau’ was. Een groot compliment voor Anneke Beelaerts, die deze middag organiseerde en die een stukje uit haar boek voorlas, voor Gill Huet die ter plekke het verhaal van ‘Amor en Psyche’ ‘behapbaar’ maakte voor de mensen die verstandelijk beperkt waren en tóch mooi voor de mensen die alleen een fysieke beperking hadden en natuurlijk was het ook voor mij een compliment.
Ter afsluiting van de middag las Anneke een stukje voor uit het boek dat de zangeres zonder stem had geschreven. Ze schreef o.a. dat wanneer een talent van je afgenomen wordt, er een ander talent tevoorschijn kwam. Ontroerend vond ik het. Zij was gaan schrijven toen ze niet meer kon zingen.
Ik had een bijzonder en leuk contact met een heldere meneer van 91 jaar met een verlamming aan zijn benen. Hij gaf mij een compliment dat ik tot nu toe nog niet eerder hoorde. Hij zei dat het net leek of hij een muntje in mij had gestopt waarna er een verhaal uit rolde. Hij vertelde mij na afloop een gedeelte van zijn levensverhaal. Een mooi mens!
Vertellen op de basisschool…
Op de dinsdagen 5 en 12 maart 2013 vertelde ik verhalen aan de kinderen van twee groepen 3, twee groepen 4 en één groep 4/5.
Het thema was ‘dieren’. In de groepen 3 ging het in één verhaal over de muis Frederick. Ooit door Confucius geschreven en later door Leo Lionni bewerkt voor jonge kinderen. Dat ene muisje Frederick dat geen granen of nootjes verzamelde zoals zijn vriendjes, maar kleuren en zonnewarmte en woorden ‘voor als de winter lang en koud is, grauw en grijs en we niet meer weten waar we over moeten praten…’.
Ik vind het zelf zó’n mooi gegeven dat je de kwaliteiten gebruikt die je hebt, ook al doe je daardoor iets anders dan andere mensen vinden dat je zou moeten doen… Met het vertellen van verhalen kreeg ik ook wel eens de reactie: ‘Maar wat voor wérk doe je dan?’
Dat hoor ik gelukkig nooit meer.
In de groepen 4 en 4/5 vertelde ik de mythe van Pegasus – het vliegende paard. Op een gegeven moment vertelde ik dat de vleugels van Pegasus aan de buitenkant zo satijn zacht waren als de veertjes van een kuikentje. Ik vroeg wie er wel eens een kuikentje had gevoeld. Tot mijn grote verbazing waren er in alle 3 de groepen geen kinderen die nog nooit een kuikentje hadden gevoeld…Ze vertelden er allemaal even enthousiast over – dat een kuikentje toch wel echt het zachtste was wat ze ooit hadden geaaid.
Misschien komt het omdat deze kinderen in Valkenswaard wonen, waar misschien meer mensen nog kippen en kuikentjes hebben dan in Eindhoven, waar ik woon.
Ik vroeg wie er ook een dag had gelopen zoals de Prins Bellerophon, de eerste en enige mens die ooit op Pegasus heeft meegevlogen. Eén jongetje vertelde dat hij ook een dag had gelopen ‘Wel twee uur!’ Een aantal kinderen vertelden dat hun Opa helemaal naar Spanje was gelopen in een paar maanden tijd en er waren ook kinderen die een wandelvakantie met hun ouders hadden gemaakt met rugzak op!
Het interactief vertellen was in de meeste groepen de fijnste manier om te vertellen voor mij en de kinderen. Ze voelden zich zo sterk betrokken bij het verhaal had ik het idee.
Na afloop van het verhaal zei een meisje dat ze een film had over het vliegende paard Pegasus. Ze zou de film mee naar school nemen. Ik vertelde aan de kinderen dat ze nu allemaal hun eigen film van het verhaal in hun hoofd hebben. En iedere film zal er anders uitzien. Ze gaan beelden uit de film in hun hoofd op papier zetten en er komt een tentoonstelling van alle tekeningen en knutsels.
Lente verhalen
Rondom het begin van de lente heb ik veel verschillende openbare vertelactiviteiten. 
Het begint op zaterdagavond 9 maart met het verteldiner in het thema ‘Verlangen’.
Verlangen naar de lente, naar de liefde, misschien naar het land waar je geboren bent.
Verlangen kan een innerlijk vuur zijn dat je richting geeft…Zoek je verlangen en laat je leiden!
Zo kun je bij het verteldiner terecht komen met lekker eten en mooie verhalen,
maar je kunt ook besluiten om op vrijdag 15 maart naar de nieuwe ruimte van de Heremiet in Eindhoven te komen, waar ik een verhaal vertel over de weg naar het Licht.
Waar sta je op je weg?
Welke van je kwaliteiten laat je ‘boven de grond uitkomen’?
Jacqueline Albers begeleidt het beeldend werken, naar aanleiding van het verhaal.
En als je die weg in het licht wilt lopen, dan kun je op zondagmiddag 17 maart mee met de Vertelwandeling
van de vertellers van de Maretak in Oisterwijk. De laatste-zondag-van-de-winter-wandeling.
Op 20 maart vertel ik in het kader van Wereldverteldag in het verpleegtehuis Wissehagen in Eindhoven. Thema in dit tehuis is niet, zoals in de hele wereld, ‘noodlot en fortuin’ maar ‘Gouden tijden’. Dit op verzoek.
En dan is het de dag dat de lente begint – 21 Maart. Wat kun je die dag beter doen dan de Natuur beleven?!
Op deze donderdag 21 maart organiseer ik samen met Inge Soekardi een Natuurbelevingsdag in Oost-Voorne.
We wandelen met maximaal 10 mensen door het bos en de duinen naar het strand.
Na de picknick op het strand of in de duinen blijft één groep met mij op het strand in de buurt van het vogelrustgebied ‘Slikken van Voorne’. Ieder vult hier op haar/zijn eigen manier de twee uur in die we hier blijven. 
Je kunt naar de vogels kijken, turen over de zee, mijmeren, slenteren door de branding, lezen, schrijven… Net waar je zin in hebt.
De andere groep wandelt met Inge verder.
En natuurlijk komen we uiteindelijk weer bij elkaar en rijden terug naar Eindhoven.
Voor meer informatie over deze activiteiten, kun je op deze website kijken bij ‘Waar en Wanneer’. Daar vind je uitgebreide informatie over o.a. plaats en tijd.