- basisscholen
- beeldend werken n.a.v. verhaal
- Bevrijding
- feesten van het jaar
- Griekse mythe
- herdenken
- Huwelijks ceremonie
- huwelijksfeesten
- Inuïtmythes
- Keltische verhalen
- Licht de winter door…
- Maretak verteltheater de Witte Lelie
- Met de Goden de winter door…
- middelbare scholen
- Muzikale vertelvoorstelling
- Natuurbelevingsdag
- Nieuwsbrieven
- Ontspanningsweekend
- opening expositie
- radio voorstelling
- sterren verhalen
- Tao verhalen
- Terugblik naar 2014 vol verhalen
- verhalen en muziek op de Keutenberg
- verjaardagen
- verpleeghuis
- Vertel diner
- Vertel festival
- Vertel wandeling
- vertelcursus
- verteltheater
- Vollemaanswandeling
- voorouder verhalen
- Wereldverteldag
- Zonder categorie
Muzikale vertelvoorstellingen in Kasteel Geldrop
_150_100.jpg)
Pianodocente Helma Woerdeman en ik hebben vanaf februari 2014 vier muzikale vertelvoorstellingen ontwikkeld en samen met docenten en leerlingen van de Muziekschool Geldrop uitgevoerd.
In februari vorig jaar en in december 2014 met de ‘Sinterklaasverhalen voor gelovigen en niet-gelovigen’ was de voorstelling in de zaal van de Muziekschool.
Op 31 mei en op 24 juni waren de voorstellingen in de trouwzaal van Kasteel Geldrop.
Geflankeerd door engeltjes die muziekinstrumenten bespeelden aan het plafond van de zaal bespeelden leerlingen vanaf 6 jaar tot 18 jaar en ook docenten hun instrumenten rondom en tijdens het verhaal dat ik vertelde.
Solo’s, samenspel en ook achtergrond muziek tijdens het vertellen.
Op 31 mei vertelde ik een bewerking van een sprookje van Tonke Dragt: ’t Kasteel met de 1000 vensters’. Er waren strijkinstrumenten, blaasinstrumenten, percussie, piano en er was ook zang. De zaal zat vol. Zo nu en dan speelde het heldere klokje, dat op de schouw voor de grote spiegel staat, ook mee.
Helma zette ieder instrument op een plaats in het verhaal met de aanduiding of het solo of achtergrondmuziek was. Van tevoren oefenden we 1x, vlak voor de voorstelling want hoe krijg je anders zoveel kinderen en docenten bij elkaar?!
Zoals het hoort, ging de generale niet zo goed; muzikanten die er nog in moesten komen en ik was mijn tekst zo nu en dan kwijt.
Maar bij de voorstelling liep het zo gesmeerd alsof het onze 50e voorstelling samen was! Wat mooi om te merken dat er meer dimensies lijken te zijn bij een voorstelling. Natuurlijk doet het publiek met respons mee aan de voorstelling en al die engelen aan het plafond natuurlijk ook!
Het publiek was heel enthousiast en de muzikanten, Helma en ik ook!
Op 24 juni was de afscheidsavond van Helma als pianodocente aan de Muziekschool.
Nu waren het 27 pianoleerlingen die, zoals Helma het zei: ‘…van net beginnend tot boven mijn hoofd gegroeide pianisten zijn.’
Een jonge cellist speelde een stuk van Mozart samen met een gevorderde pianoleerling samen en aan het eind zong een gevorderde zangleerlinge een prachtig stuk, op de piano begeleid door Helma.
Deze keer bewerkte ik een klein deel van het verhaal ‘Niels Holgerssons wonderbare reis’ van Selma Lagerlof’. Zowel voor 6 jarigen als voor volwassenen waren er stukken in het verhaal die hen aanspraken.
En ook nu plaatste Helma de muziek in het verhaal.
’t Is een mooie voorstelling geworden, die ik het liefst nog heel vaak op zou willen voeren. Ik vind het heel erg leuk om met zoveel jonge muzikanten samen te werken!
Vertellen met en voor muzikale kinderen…
De foto’s zijn gemaakt op 1 juni in Basisschool ‘De Lindt’ in Stiphout.
In het afgelopen jaar heb ik geregeld met Kunstkwartier Helmond samengewerkt. Dit kunstkwartier heeft de muziekscholen van Helmond, Geldrop en Nuenen onder zijn hoede en daarnaast brengt kunstkwartier ook muziek naar scholen, waarvoor o.a. deze muzikale vertelavonden georganiseerd worden:
Op 21 april vertelde ik ’s avonds op Basisschool de Vlier in Helmond. De kinderen van de school waren er met hun ouders en opa’s en oma’s, broertjes en zusjes.
Lia van Veghel was de koordirigente voor de kinderen van de groepen 4 en 5. Ze zongen op bepaalde plaatsen in het verhaal liedjes.
Daarnaast was er een klas die blokfluit had leren spelen en o.a. een ouverture liet horen voor het begin van het verhaal ‘Sadko, de zanger van Novgorod’, een oude Russische legende.
Ook harmonie Amicitia speelde geregeld in het verhaal en erom heen.
Ik zat tussen de blokfluitspelers op de gymnastiekbanken. De beste plek om te zijn met kleine onderonsjes tussendoor!
Bij het vertellen stond ik daar tussen al die kinderen.
Bij Basisschool de Vlier heb ik vorig jaar juni ook verteld in een muziek-vertelproject en ik werd in het voorjaar gevraagd om een verhaal te vertellen ter gelegenheid van de opening van de schoolbibliotheek. Ik verteld de oudste mythe van de wereld, die op kleitabletten geschreven is: Lugalbanda
Peter Lammers, coördinator muziek van Kunstkwartier Helmond, schreef in mijn gastenboek:
‘De god Pan, de panfluit en koning Midas. Pegasus, het paard dat kon vliegen.
Moeilijke kost lijkt het. Zeker voor kinderen van groep 3 t/m 5.
Ik had ook wat reserves bij ons eerste overleg over een mogelijke voorstelling in samenwerking met een harmonie en docenten van Kunstkwartier.
Na 2 zinnen tekst van AnneMargriet was ik om. Sterker nog… ik zat helemaal in het verhaal.
Het resultaat was, en is, een boeiende voorstelling waarbij de kinderen aan AnneMargriet’s lippen hangen zonder dat deze taalkundig op de knieën gaat.’
Op 1 juni vertelde ik ’s avonds in Basisschool de Lindt in Stiphout een muzikaal verhaal voor een paar honderd ouders en andere belangstellenden.
Joris de Bont had van tevoren weken en weken met de groepen kinderen gewerkt. Zo was er een ‘percussieklas’ gevormd en er werden veel liedjes gezongen door de groepen van de Basisschool. Het opleidingsorkest van de ‘Fanfare de Vooruitgang’ speelde ook op verschillende plaatsen in het verhaal ‘Pegasus en prins Bellerophon‘.
Op de foto’s boven dit stukje krijg je een idee hoeveel kinderen er aan deze muzikale vertelvoorstelling meededen! Ik had een klein podiumpje en om mij heen zaten en stonden heel veel kinderen.
Jan van Bommel ‘van’ Opleidingsorkest van de fanfare, schreef in het Gastenboek:
‘AnneMargriet, Hartelijk dank voor jouw vakkundige en plezierige inzet bij de muziekvertelling van basisschool De Lindt in Stiphout. Ik heb veel complimenten gehad over jouw plezierige en duidelijke wijze van vertellen. Wij waren zelf ook heel tevreden over de plek van jou midden tussen de kinderen, met groepen 3-4 zelfs heel zichtbaar op het hoofdpodium. En ook de link met muziek, gemaakt door de kinderen zelf en door fanfare, is een mooie afwisseling.’
20 en 21 april in Alden Biesen met Madeleine Nieuwlaat
Op 20 en 21 april vertelden Madeleine en ik Inuit mythes aan 5 grote groepen middelbare scholieren.
In de aanloop ernaar toe hadden we try outs in Hasselt, Ekeren – Antwerpen en in Waalwijk, zoals je in de andere stukjes op deze website kunt lezen. We hadden ook een coaching van Herwig de Weerdt in Gent, waar ik van genoten heb en we reden heen en weer tussen Antwerpen en Eindhoven, de woonplaatsen van Madeleine en mij.
En dan uiteindelijk in het kasteel Alden Biesen vertellen voor grote groepen middelbare scholieren…Het kasteel is heel erg groot, zoals je op de foto kunt zien. Wat een evenement om te vertellen in een kasteelzaal met uitzicht zoals je hierboven ziet! De Maretakken in de verte aan de hoge bomen, de Franse tuin. Een feest voor het oog!
’t Was een hele belevenis. Voor de scholieren ook. De mythes van de Inuit uit het hoge noorden zijn vaak bizar in de ogen van mensen die in het veilige Belgie en Nederland groot zijn geworden.
En juist dat spreekt mij en Madeleine aan: die hele andere wereld waarin de natuur de baas is…
Ik vertelde o.a. over de vrouw No, die ooit heel lang geleden alleen in Kiezeltongbaai woonde in het Noorden van Siberie…
Ze wist niet dat ze anders was dan de zee, de vogels, de bergen en de bloemen tot ze haar grote Liefde ontmoette. Toen zag ze voor het eerst die blauwe bloem die als een scherf uit de blauwe hemel gevallen leek te zijn. Ze hoorde voor het eerst het gekrijs van de zeevogels die hun nesten in de rotsen bouwden. Ze wist opeens dat ze anders was dan de groene heuvels en de blauwe zee, dat ze anders was dan de dieren en de planten…
Voor mij is dit één van de mooiste scheppingsverhalen die ik ken! Het is een bewerking van een klein gedeelte van het boek van Juri Rytcheu, een bijzondere man van het Inuitvolk uit Tsjoektsjenie. Hij schreef het boek: ‘Als de walvissen vertrekken’, door de Geus uitgegeven.
Er waren veel vertellers die dagen dat wij in het kasteel Alden Biesen waren. Mensen uit allemaal verschillende landen. Wat een vak om verteller te zijn! We aten aan lange tafels samen met mensen die allemaal leven voor de verhalen en mythes en sprookjes…Prachtige ontmoetingen waren het!
En dan ’s nachts in een echt kasteel slapen en de hele dag verwend worden alsof we echte prinsen en prinsessen waren…
Een sprookje op zich!
De Inuitmythen komen op 10 januari 2016 naar ‘de Vertelvloer’ in Den Haag. De voorstelling heet: ‘1000 woorden voor sneeuw’. Madeleine en ik zullen er zijn. Guido maakt bij een gedeelte van de voorstelling muziek. 
Vertellingen in maart en april op bijzondere plaatsen,
In maart en april heb ik op een aantal bijzondere plaatsen verteld.
Het begon op 21 maart in ‘Ontmoet Anna’ in Meerssen, een heel mooi verbouwd stationsgebouw waar je met de trein naar mijn voorstelling kon komen! Thema was GELUK.
Guido met saxofoon, gitaar, fluit en mondharmonica en ik met verhalen over geluk.
Er was GELUKKIG een fantastisch publiek en een geweldige gastvrouw en gastheer, die heerlijkheden serveerden in de pauze.
Op 29 maart vertelde ik op de 70e verjaardag van Theodora op een bijzondere locatie in Amsterdam. Guido maakte muziek. Op verzoek het verhaal ‘de Fijnproever’ van Roald Dahl en een verhaal dat ik zelf nooit zou kiezen, maar wel verteld heb omdat Theodora en Dick er zulke bijzondere herinneringen aan hadden. Ik heb er nog plezier in gehad ook om het te vertellen: ‘In Ierland zijn geen slangen’, van de thrillerschrijver Frederick Forsyth.
Dick en Theodora schreven allebei een stukje in het gastenboek op deze website. Ik vond hun stukjes zo leuk dat ik ze hier laat lezen:
Heel anders was het vertellen op 2 april in het Verpleeghuis waar mijn vader op de Geriatrische afdeling woont.
Verhalen over vogels en de lente met muziek van Guido op gitaar, fluit en mondharmonica. Heel intens en heel bijzonder is het om voor mensen te vertellen van wie het geheugen niet meer is wat het was en waarbij er toch nog deuren naar herinneringen open kunnen gaan tijdens een verhaal en muziek…
Op 18 april waren Guido en ik op een 50 jarig huwelijksfeest bij een echte watermolen aan de Dommel. Een prachtige plek!
Anekdotes over het bruidspaar verweefde ik met Tao-verhalen. Guido weefde de muziek tussen de verhalen door.
Voor het bruidspaar waren de verhalen en ook de muziek een verrassing, soms ontroerend een andere keer hilarisch of onverwacht.
Ik heb genoten van de prachtige interactie met het bruidspaar – we kwamen o.a. uit op ‘slow-love’ en ‘slow-stories’ als parallel met ‘slow-food’, waar het bruidspaar actief mee bezig is.