basisscholen

Nieuwsbrief van ‘AnneMargriet vertelt’, november 2015

IMG_8718

Het boek ‘Zin in Brabant – Vijftig verhalen over religie en spiritualiteit in Brabant.’, over zingeving in Brabant, opengeslagen bij het interview met mij. Het stuk over mij is geschreven door Marieke Boerefijn. De foto is van Rianne Vrijdag-Swinkels. Uitgegeven door de Abdij van Berne.

 

Op zondag 1 november was de boekpresentatie van het boek dat bovenaan deze Nieuwsbrief prijkt. Ik was één van de 7 mensen uit het boek die hun gedachten heel kort over Licht lieten horen bij de boekpresentatie in ‘De nieuwe Vorst’ in Tilburg. Licht dat alles verbindt.

Mijn ‘Lichtstukje’:

Ooit, in een tijd dat er nog geen tijd bestond, was alles duister.

Het donker was zo verdicht dat er geen ruimte voor licht was.

Op een daverend moment begon het grote uitdijen en daar brak het licht door alles heen!

In die allereerste zonsopkomst liet het Licht haar schitterende kleuren één voor één  zien.

‘t Licht van de zon verwarmt en je wordt er vrolijk door.

De vogels gaan ervan fluiten.

Ik voel me vol licht als ik in de natuur ben en bij mooie verhalen, muziek, mensen van wie ik houd.

En dan is daar iedere nacht het licht van de eeuwig fonkelende sterren,

waaraan zoveel verhalen verbonden zijn.

Stralende sterren van licht die alleen in het donker te zien zijn…

 

De afgelopen maanden heb ik op veel verschillende plaatsen verteld. O.a. in kasteel Geldrop en in ’t klooster van Wittem en het klooster van Helvoirt. Ik heb op verjaardagen verteld en in het verpleeghuis in de woongroep waar mijn vader woont, aan het strand en in de bossen, op een verteldiner en in ‘t Mauritshuis bij het schilderij van ‘Saul en David’ van Rembrandt.

 

Ik vertelde, verkleed als ‘Appelvrouwtje’, voor 7 kleuterklassen van de vrije school de Regenboog in Eindhoven in een park op 29 september – Michaelsfeest.

 

Op de dag dat de kinderboekenweek begon vertelde ik op een school verhalen voor de groepen 3 t/m 8 met het thema ‘Wetenschap, natuur en techniek’. In dit project werkte ik voor de oudste groepen samen met een fanfare en bij de jongste groepen met muzikale scholieren uit de hogere groepen.

 

In een kerk in Valkenswaard vertelde ik mijn dierbare ‘Opa verhaal’  waarbij Guido muziek maakte. Voor de pauze waren het verhalen die op de Tao geïnspireerd zijn en las ik een aantal aantekeningen van mijn Opa voor die hij in de jaren ’20 of ’30 van de vorige eeuw maakte n.a.v. wat hij had gelezen over Lao Tse, de schrijver van de Tao Te Ching. Hij schreef daarin o.a.: ‘De innerlijke overtuiging ’t goede te doen is hoofdzaak – niet de uiterlijke bijval…’ en: ‘De innerlijke onafhankelijkheid ontspringt uit contemplatie, waardoor de mensch vrij wordt…’. Een wijze opa, die dit geschreven heeft!

    

Dit was een greep uit mijn vertelactiviteiten van de afgelopen zomer en begin herfst maanden.

 

En nu verder.

De eerste openbare vertelactiviteit die ik heb, is op:

Zondagmiddag 22 november in het Rijksmuseum in Amsterdam.

Tijd 14.00 – 17.00 uur. Kosten en reserveren: zie website https://www.dekunstvanhetkijken.eu/eerstvolgende-workshop/

Ik vertel in de workshop ‘De Kunst van het kijken’ van Arno Kaat de Griekse mythe ‘Narcissus’. Thema van de workshop is: ‘de spiegel in de schilderkunst.’

 

Zondagmiddag 29 november, 19 december, 23 januari en 28 februari – ‘Licht de winter door…’. Ik maak een apart bericht voor deze vertel-muziek cyclus.

 

Zondagmiddag 10 januari – 1000  woorden voor sneeuw…’

Plaats:  de ‘Vertelvloer’ van Marjan Schoenmakers in de Cartesiusstraat 137g

2562 SE Den Haag https://www.voorzichtigschuimkoekjes.nl/

Voor meer informatie: aankondiging in Vertelvloer 10-01-16

Tijd: Aanvang 14.00 uur.

Entree 10 euro. Leeftijd vanaf 15 jaar.

Reserveren gewenst: vertelvloer@gmail.com

Madeleine Nieuwlaat en ik vertellen authentieke verhalen van de Inuït.

Guido Swart maakt bij een aantal verhalen muziek.

 

 

Zaterdag 30 januari – Verteldiner in de Genneper Hoeve – Eindhoven.

Tijd: 18.00 – 22.00 uur

Plaats: Genneper Hoeve – Tongelreeppad 1 – Eindhoven.

Kosten: 38 euro

Reserveren: info@annemargrietvertelt.nl

Meer info over thema e.d. volgt.

 

Vrijdag 19 februari  in Den Haag vertel ik op de studiedag ‘Vertellen en dementie’ een verhaal over mijn vader en Alzheimer en mijzelf.

Meer informatie:

https://www.discstorytelling.com/328120943

Plaats: @DISC – Johanness Court, Oude Molstraat 37, Den Haag.

 

 

Zondag 5 maart – ‘Heimwee naar daar…’ in Gouda.

https://www.hetverhalenpunt.nl/

Ik vertel hier mijn voormoederverhaal.

Info volgt.

 

 

Ik wens je toe dat je veel stralende sterren van licht zult kunnen zien in de herfst- en wintertijd en dat het licht altijd weer door het donker heen zal breken!

 

Groeten van,

AnneMargriet Veldhorst.

 

 

 

Vertellen met en voor muzikale kinderen…

Vertellen in De Lindt, 1-6-15

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De foto’s zijn gemaakt op 1 juni in Basisschool ‘De Lindt’ in Stiphout.

 

In het afgelopen jaar heb ik geregeld met Kunstkwartier Helmond samengewerkt. Dit kunstkwartier heeft de muziekscholen van Helmond, Geldrop en Nuenen onder zijn hoede en daarnaast brengt kunstkwartier ook muziek naar scholen, waarvoor o.a. deze muzikale vertelavonden georganiseerd worden:

Op 21 april vertelde ik ’s avonds op Basisschool de Vlier in Helmond. De kinderen van de school waren er met hun ouders en opa’s en oma’s, broertjes en zusjes.

Lia van Veghel was de koordirigente voor de kinderen van de groepen 4 en 5. Ze zongen op bepaalde plaatsen in het verhaal liedjes.

Daarnaast was er een klas die blokfluit had leren spelen en o.a. een ouverture liet horen voor het begin van het verhaal ‘Sadko, de zanger van Novgorod’, een oude Russische legende.

Ook harmonie Amicitia speelde geregeld in het verhaal en erom heen.

Ik zat tussen de blokfluitspelers op de gymnastiekbanken. De beste plek om te zijn met kleine onderonsjes tussendoor!

Bij het vertellen stond ik daar tussen al die kinderen.

Bij Basisschool de Vlier heb ik vorig jaar juni ook verteld in een muziek-vertelproject en ik werd in het voorjaar gevraagd om een verhaal te vertellen ter gelegenheid van de opening van de schoolbibliotheek. Ik verteld de oudste mythe van de wereld, die op kleitabletten geschreven is: Lugalbanda

 

 

Vertellen in de Lindt 2, 1-6-15

 

Peter Lammers, coördinator muziek van Kunstkwartier Helmond, schreef in mijn gastenboek:

‘De god Pan, de panfluit en koning Midas. Pegasus, het paard dat kon vliegen.
Moeilijke kost lijkt het. Zeker voor kinderen van groep 3 t/m 5.
Ik had ook wat reserves bij ons eerste overleg over een mogelijke voorstelling in samenwerking met een harmonie en docenten van Kunstkwartier.
Na 2 zinnen tekst van AnneMargriet was ik om. Sterker nog… ik zat helemaal in het verhaal.
Het resultaat was, en is, een boeiende voorstelling waarbij de kinderen aan AnneMargriet’s lippen hangen zonder dat deze taalkundig op de knieën gaat.’ 

 

Op 1 juni vertelde ik ’s avonds in Basisschool de Lindt in Stiphout een muzikaal verhaal voor een paar honderd ouders en andere belangstellenden.

Joris de Bont had van tevoren weken en weken met de groepen kinderen gewerkt. Zo was er een ‘percussieklas’ gevormd en er werden veel liedjes gezongen door de groepen van de Basisschool. Het opleidingsorkest van de ‘Fanfare de Vooruitgang’ speelde ook op verschillende plaatsen in het verhaal ‘Pegasus en prins Bellerophon‘.

Op de foto’s boven dit stukje krijg je een idee hoeveel kinderen er aan deze muzikale vertelvoorstelling meededen! Ik had een klein podiumpje en om mij heen zaten en stonden heel veel kinderen.

 

Jan van Bommel ‘van’ Opleidingsorkest van de fanfare, schreef in het Gastenboek:

‘AnneMargriet, Hartelijk dank voor jouw vakkundige en plezierige inzet bij de muziekvertelling van basisschool De Lindt in Stiphout. Ik heb veel complimenten gehad over jouw plezierige en duidelijke wijze van vertellen. Wij waren zelf ook heel tevreden over de plek van jou midden tussen de kinderen, met groepen 3-4 zelfs heel zichtbaar op het hoofdpodium. En ook de link met muziek, gemaakt door de kinderen zelf en door fanfare, is een mooie afwisseling.’

Vertellen op vrije basisschool de Regenboog

Op de school waar mijn drie kinderen groot zijn geworden en waar mijn bakermat ligt voor het verhalen vertellen, op die school ‘De Regenboog’ in Eindhoven werd ik gevraagd om aan alle 6 de basisschoolgroepen verhalen te vertellen op 6 en 7 november.

Het thema was: de tijd van Sint Michael tot Sint Maarten. Het Michaelsfeest eind september met Joris en de Draak gaat o.a. over moed. Het Sint Maartensfeest op 11 november gaat over mededogen.

Maarten die met zijn zwaard zijn mantel in tweeën sneed; één helft hield hij voor zichzelf en de andere helft gaf hij aan een bedelaar.

Er waren steeds 2 parallelklassen, bij elkaar rond de 60 kinderen per vertelronde. Ik vertelde aan alle groepen een indianenmythe die de elementen moed en compassie in zich droeg.

 

 

Aan de groepen 3 en 4 vertelde ik over het jongetje en de vos die het vuur gingen halen voor de mensen.

 

Aan de groepen 5 en 6 vertelde ik over het kleine meisje Corona. Zij haalde het vuur voor haar dorp van een hoge berg, waar ze in haar droom op de rug van een Adelaar overheen gevlogen was.  De grote mensen kregen het niet voor elkaar om het vuur naar het dorp te brengen, maar Corona bedacht iets heel ingenieus en kwam met een vonkje vuur in haar dorp terug waarmee de mensen alle uitgewaaide vuren in de tipi’s weer aan konden maken.

 

En de groepen 7 en 8 luisterden naar de avonturen van een kleine uitgestoten jongen die doof was. Door een enorm onweer kreeg hij zijn gehoor terug. Daarna wordt hij door twee oude mensen opgenomen in hun tipi en gaat zoveel van ze houden dat hij voor deze opa en oma op zoek gaat naar de ‘geesthonden’.

Zijn pleeg-opa heeft ooit gehoord dat dit dieren zijn die zware lasten op hun ruggen kunnen dragen. Ze zouden Opa en Oma ook kunnen dragen, zodat deze niet alleen achter hoeven te blijven wanneer ze te oud worden om ver te kunnen lopen met hun nomadenstam.

De jongen gaat helemaal alleen op reis om deze wonderlijke dieren te zoeken en zo komen de paarden bij de Indianen terecht.

 

 

De kinderen en ik hebben allemaal genoten van de verhalen en van het samen-zijn op de sfeervolle vertelplek.

De kinderen leken innerlijk mee te bewegen met de manier waarop ik de verhalen vertelde. Helemaal stil was het elke keer weer. En dan na afloop de reacties, de verhalen die los kwamen.

 

Ik eindigde geregeld een verhaal met de opmerking dat dit verhaal nog steeds verteld wordt bij de indianen en dat de kinderen het verhaal nu ook door zouden kunnen vertellen.

Een meisje kwam na afloop naar mij toe om te vertellen dat ze het niet alleen aan haar ouders en zusje zou vertellen maar ook aan haar hondje, die het zo mooi zou vinden…

Iemand anders wilde het niet alleen aan zijn papa en mama vertellen maar ook aan zijn opa en oma. En zo had iedereen wel iemand die het verhaal moest horen!

 

 

Vertellen op de basisschool…

Op de dinsdagen 5 en 12 maart 2013 vertelde ik verhalen aan de kinderen van twee groepen 3, twee groepen 4 en één groep 4/5.

Het thema was ‘dieren’. In de groepen 3 ging het  in één verhaal over de muis Frederick. Ooit door  Confucius geschreven en later door Leo Lionni bewerkt voor jonge kinderen. Dat ene muisje Frederick dat geen granen of nootjes verzamelde zoals zijn vriendjes, maar kleuren en zonnewarmte en woorden ‘voor als de winter lang en koud is, grauw en grijs en we niet meer weten waar we over moeten praten…’.

Ik vind het zelf zó’n mooi gegeven dat je de kwaliteiten gebruikt die je hebt, ook al doe je daardoor iets anders dan andere mensen vinden dat je zou moeten doen… Met het vertellen van verhalen kreeg ik ook wel eens de reactie: ‘Maar wat voor wérk doe je dan?’

Dat hoor ik gelukkig nooit meer.

 

 

In de groepen 4 en 4/5 vertelde ik de mythe van Pegasus – het vliegende paard. Op een gegeven moment vertelde ik dat de vleugels van Pegasus aan de buitenkant zo satijn zacht waren als de veertjes van een kuikentje. Ik vroeg wie er wel eens een kuikentje had gevoeld. Tot mijn grote verbazing waren er in alle 3 de groepen geen kinderen die nog nooit een kuikentje hadden gevoeld…Ze vertelden er allemaal even enthousiast over – dat een kuikentje toch wel echt het zachtste was wat ze ooit hadden geaaid.

 

Misschien komt het omdat deze kinderen in Valkenswaard wonen, waar misschien meer mensen nog kippen en kuikentjes hebben dan in Eindhoven, waar ik woon.

Ik vroeg wie er ook een dag had gelopen zoals de Prins Bellerophon, de eerste en enige mens die ooit op Pegasus heeft meegevlogen. Eén jongetje vertelde dat hij ook een dag had gelopen ‘Wel twee uur!’ Een aantal kinderen vertelden dat hun Opa helemaal naar Spanje was gelopen in een paar maanden tijd en er waren ook kinderen die een wandelvakantie met hun ouders hadden gemaakt met rugzak op!

 

Het interactief vertellen was in de meeste groepen de fijnste manier om te vertellen voor mij en de kinderen. Ze voelden zich zo sterk betrokken bij het verhaal had ik het idee.

Na afloop van het verhaal zei een meisje dat ze een film had over het vliegende paard Pegasus. Ze zou de film mee naar school nemen. Ik  vertelde aan de kinderen dat ze nu allemaal hun  eigen film van het verhaal in hun hoofd hebben. En iedere film zal er anders uitzien. Ze gaan beelden uit de film in hun hoofd op papier zetten en er komt een tentoonstelling van alle tekeningen en knutsels.