Er was eens…

 

 

 

 

‘Er was eens een ochtend dat ik als 9 jarig meisje bij mijn Oma logeerde. Ik liep zachtjes op mijn tenen naar beneden, zodat niemand anders wakker zou worden. Op de trap lag een zachte oudroze loper, waar mijn voeten in wegzakten. Het enige geluid kwam van de grote hangklok aan de gangmuur, die een altijd durend geruststellend tik-tak-tik-tak liet horen. Ik liep over de zachte gangloper naar mijn Oma’s slaapkamer. Een piepklein driehoekig kamertje naast de voordeur, waar vroeger de jassen opgehangen werden. Het rook er naar poeder om op je gezicht te doen en naar eau de toilet. Het kamertje was licht en vrolijk, ook al was ieder plekje benut. Wat ik het meest fascinerend in haar kamertje vond was het lage toilettafeltje naast haar bed. Hierop stonden alle mogelijke potjes om je mooi mee te maken; zoals de poederdoos, verschillende lippenstiften, een wenkbrauwpotlood, flesjes met eau de toilet en parfum en natuurlijk het kleine ronde doosje met rouge – ‘om je een gezonde kleur te geven als je niet lekker geslapen hebt…’, zei mijn Oma altijd.

Mijn Oma lag al op me te wachten. Ze deed haar sloffen en haar badjas aan en ging met me mee. We liepen samen naar de keuken en maakten daar thee en beschuiten voor onszelf klaar. Hiermee kropen we samen in het – nog warme – bed van mijn oma en zoals altijd wilde ze verhalen over vroeger gaan vertellen.

Maar deze ochtend vertelde ik haar: ‘Omaatje, ik weet ‘het’ – van mijn opa. Dat hij verdwenen is en misschien niet dood is …’

Ik wachtte vol spanning op de reactie van mijn oma. Zou ze boos worden? Het was even stil en daarna zei ze ‘Mijn leven is nu al zolang zonder hem en ik wil niet meer steeds met het verleden bezig zijn. Maar nu je weet dat jouw papa’s vader verdwenen is, wil ik je wel iets vertellen over de tijd voordat hij verdween. Ik begin bij wat ik denk dat het begin was…’

 

Hierna volgt het verhaal ‘Onder de groene draak door’. Mijn Oma vertelde me wat er gebeurde voor mijn opa op 1 februari 1938 spoorloos verdween. Vanaf het moment dat ik hoorde dat mijn Opa niet zomaar gestorven was maar misschien nog wel leefde, was ik ermee bezig hoe ik mijn Opa terug zou kunnen vinden. De ontknoping van dit waargebeurde verhaal had niemand ooit kunnen bedenken, maar ik beloof je dat hij verrassend is!