Huwelijksfeest met verhaal

Zaterdag 28 september 2013 was het huwelijksfeest van Petra en Rob in de Vlaamse Schuur in Kasteren (Liempde).

Ze hadden mij gevraagd om een uur te komen vertellen op hun trouwdag.

Het was een mooie omgeving, een bijzonder publiek en een geweldig bruidspaar.

 

Utrecht, vennetje met jongens, bloemen voor A.M. en thuis 033

 

Mijn verhalen haakten in op de geschiedenis die Petra en Rob samen hebben opgebouwd voor ze gingen trouwen. Ik verwerkte er korte Tao verhalen in, liefdes gedichten en stukken over de liefde my sources.

 

‘…In sprookjes worden prinsen en prinsessen ‘wakker’ gekust. De prins komt na een kus tevoorschijn uit het kikkerlichaam waarin hij gevangen zat, Doornroosje wordt wakker gekust uit een honderd jaar durende slaap door haar prins en Sneeuwwitje wordt zelfs uit de dood wakker gekust door de prins op het witte paard. Zo vitaliserend en transformerend is de eerste kus en al die andere kussen die daarna volgen…’

 

Na afloop vroegen gasten van het bruidspaar mij hoelang ik Rob en Petra al kende… Ik had ze nog nooit gezien, we hadden elkaar alleen door de telefoon gesproken, waarin ik  veel vragen stelde en antwoorden kreeg. Ook stuurden we emails heen en weer. En zo ontstond er een voorstelling van een uur, waarin Troubadour Robert uit Den Bosch mij muzikaal begeleidde. ( https://www.robertsmuziek.nl )

 

 

Van deze samenwerking heb ik genoten! Het is fijn om gedragen en opgetild te worden door de muziek tijdens het vertellen!

Robert vond bij mijn verhalen de mooiste liedjes. Prachtig!

 

Een paar dagen na het feest kreeg ik de volgende reactie van Rob en Petra:

‘…Wij en met ons vele aanwezigen op ons trouwfeest hebben aandachtig geluisterd en zeer genoten van jouw verhalen.

De ‘andere werelden’ waarin je ons meenam, de metaforen die je ons gunde hebben velen geboeid.

De natuurlijke wijze waarop je ons persoonlijk verhaal en vooral de liefde daarin had verwerkt, heeft grote indruk op ons gemaakt.

Hartelijk dank voor jouw bijzondere bijdrage op onze bijzondere dag!…’